நீலக்கண்கள்

நீலக்கண்கள்

லோரன்ஸ் தனது வேலை நேரம் முடிந்த அடுத்த வினாடி தனது வீட்டினுள் அவசரமாக நுழைந்தான். நெஞ்சம் படபடக்க தனது தொப்பியை கலைந்து காய்ச்சலுற்றுக் கிடக்கும் தனது மகன் ஆல்பெர்ட்டை காண விரைந்தான்.


தன் காதலியின் மறைவிற்குப் பிறகு, அவள் லோரன்ஸிற்காக விட்டுச்சென்ற ஒரே உறவு – ஆல்பெர்ட்


தன் காதலி, ‘எமி’யின் மறைவிற்குப் பிறகு அடுத்தவினாடி வாழ காரணம் இல்லாமல் இருந்த லோரன்ஸிற்கு புதிய உலகமாய், புதிய உயிராய், புதிய வாழ்கையாய் கிடைத்தவன் ஆல்பெர்ட்.


ஆல்பெர்ட்டிற்கு வயது 7ஆகிறது. அவன் வளர வளர, அவன் உருவில் எமி அதிகம் தெரிந்தாள். எமியின் கடல் குடித்த நீலமான கண்களை அப்படியே பிரதியெடுத்து வைத்திருந்தான் ஆல்பெர்ட். அந்த நீலக்கண்கள் – லோரன்ஸிற்கு ஆயிரம் வருடம் வாழ்வதற்கான தெம்பையும், அர்த்தத்தையும் தந்தது.


ஆல்பெர்டிற்கு சிறு காய்ச்சல் வந்தாலும் நிலைகொள்ளாமல் பரிதவிப்பான் லோரன்ஸ். இன்று அவனுக்கு 105 டிகிரி காய்ச்சல். அதனால், இன்று முழுவதும் ஆல்பெர்ட்டுடன் இருந்துவிட முயற்சி செய்தான். இருந்தும் தலைமையின் கட்டாயத்தினால் அவன் விடுப்பு எடுக்கமுடியாமல், வேலையிலும் கவனம் செலுத்த இயலாமல் திண்டாடினான்.


அவன் சக ஊழியர்கள் கூட அடிக்கடி லோரன்ஸை இதற்காக கடிந்துகொள்வதுண்டு. “ஒரு குழந்தையின் மீது இத்தனை பாசம் வைப்பது என்றைக்குமே தவறு. எங்களுக்கும் குழந்தைகள் உண்டு. நாங்கள் உன்னைப் போலவா கவலைபட்டுக்கொள்கிறோம். நம்மைப் போன்ற ராணுவ வீரர்கள் இத்தனை இழகிய மனதுடன் இருப்பது பெரும் தவறு. உன் மனதை சற்று கடினமாக்கிக்கொள் லோரன்ஸ். அதுதான் எல்லோருக்கும் நல்லது.”


ஆனால் எத்தனை பேர் எத்தனை முறை சொன்னாலும் லோரன்ஸ் மாறுவதாக இல்லை. அவனது ஒரே உலகம் ஆல்பெர்ட் தான்.


காய்ச்சலால் உடல் வெளிரிப்போயிருந்த ஆல்பெர்ட்டை பார்த்தவுடன் லோரன்ஸ் அசைவில்லாமல், அந்த அறையின் நுழைவாயிலிலேயே நின்றுவிட்டான். அந்த சின்ன நீல விழிகளில் ஆல்பெர்ட் அவனை பார்த்ததில், தன்னையறியாமல் கண்கள் கலங்கிவிட்டான்.


அவனருகில் சென்று அவன் முடியைக் கோதி, அவன் நெற்றியில் முத்தமிடும் போது, அவன் இதழ்களில் உஷ்ணம் படர்ந்தது.


தனக்கு தெரிந்த அத்தனை மருத்துவத்தை செயல்முறை படுத்தியும் காய்ச்சல் குறையவில்லை.


ஆல்பெர்ட்டின் பார்வை தூரம் போகப்போக லோரன்ஸின் இதயம் கனமேறியது. இரவு நெருங்குகிறது.


இனியும் தாமதிக்காமல் தன் மகனை மருத்துவரிடம் அழைத்துச் செல்ல முடிவெடுத்தான்.


‘எத்தனை தொலைவாய் இருந்தால் என்ன? எத்தனை குளிராய் இருந்தால் என்ன? என் மகனைவிட எதுவும் எனக்கு பெரிதல்ல’ என்று ஆல்பெர்ட்டை ஒரு போர்வையில் சுற்றி, தன் கையில் ஏந்தியபடி தெருக்களில் ஓடினான் லோரன்ஸ்.


ஊர் எல்லையில் இருந்த மருத்துவரின் வீட்டை நெருங்கும் போது மணி 9 ஆகிவிட்டது. ஆனால் சிறிதும் காத்திராமல், மருத்துவரை துரிதப்படுத்தி தன் மகனை காப்பாற்றிவிட்டான் லோரன்ஸ்.


மருத்துவர் கூட, “என்ன இது லோரன்ஸ். சாதாரன காய்ச்சலுக்கப் போய் இத்தனை ஆர்ப்பாட்டமா? யாரிடமாவது காரை கடன் வாங்கி வந்திருக்கலாமே. நீ கேட்டால் கொடுக்காமலா போவார்கள். இருந்தாலும் நீ உன் மகனிடம் கொண்ட பாசம் அதீதமானது. ஆபத்தாகக் கூட மாறலாம்.” என்று எச்சரித்து, ஆல்பெர்ட்டுக்கு தேவையான அத்தனை மருந்துகளையும் தந்து, தன் காரிலே லோரன்ஸை வீட்டிற்கு கொண்டு சேர்த்தார்.


அன்று இரவு முழுவதும் ஆல்பெர்ட்டை தன் மார்பிலேயே கிடத்தி, அவன் மீது கொண்ட பாசம், அவனது வருங்காலத்தை பற்றிய சிந்தனைகளிலேயே தூங்கிப்போனான் லோரன்ஸ்.


‘ஒரு குழந்தை தான் ஒருவனது வாழ்வில் எத்தனை அதிசயங்களை ஏற்படுத்திவிடுகிறது ‘




மறுநாள் காலை, புத்துயிர் பெற்ற ஆல்பெர்ட்டின் உச்சியில் முத்தமிட்டு, அவனை பள்ளியின் வகுப்பறை வரை சென்று விட்டுவிட்டு மீண்டும் கலங்கிய கண்களுடன் தனது ராணுவதளத்திற்குச் சென்றான் லோரன்ஸ்.


தனது துப்பாக்கியை சரிபார்த்துக் கொண்டிருந்த லோரன்ஸ் ஒரு தனி அறைக்கு வரவழைக்கப்பட்டான்.


லோரன்ஸின் முன் சில குழந்தைகள் நின்றிருந்தார்கள்.


“என்ன பார்க்கிறாய் லோரன்ஸ்? இந்த யூத குழந்தைகளையெல்லாம் கொல்லும்படி ‘ஃப்யூரர்’ உத்தரவிட்டிருக்கிறார். ஃப்யூரரின் உத்தரவு…இம்..யோசிக்காமல் சுடு!”


நடுங்கிய கைகளுடன் தன் துப்பாக்கி எடுத்து குறிபார்த்த லோரன்ஸை, மூன்றாவது நின்றிருந்த யூத சிறுமியின் நீலக்கண்கள் சுட்டெரித்தது. 

—-xxx—-

Click ‘Like’ if you like this Post..

 

HEAVEN OR HELL ?

HEAVEN OR HELL ?

Am slightly doubtful as how far this will turn out to be a victorious concept, but rather confident that something will be perceived only if tried for and cannot predict the result even before attempting it. Henceforth, I have been set all the way to plunge into action, making myself ready for the electrifying trial.

—

It was like as though I opened my eyes in the midst of deep meditation or a nightmare, surrounded by darkness and utter chaos, without a small clue of where am I present exactly. Am completely worn out, aged and this seemed to have occurred in no time.

Not sure whether it is the land or air, dream or reality and also couldn’t make out whether am awake or asleep, in solitude or in crowd. Everything around created a brand new fresh feeling to sense! Unable to resist this weird experience, tried to get up and walk but with each step I took forward, things around moved front too. It took little time to realize that am going backward with every move made, which is contrary in nature.

Excitement along with wonder urged to know “Where the hell am I ?!?”

It wasn’t the hell actually but an intuition prompted me this is going to be better in one way and worse in another way! Slowly dim light rays emerged from above while am on the move still, creating partial gloomy and cloudy sensation enabling to see through fractionally.

Suddenly from nowhere thousands of people approached me from opposite direction, chanting my name and showering their wishes at me. The whole area appeared to be filled with ecstasy, happiness and all sort of exaltation of spirit inducing one to be overjoyed.

Thrill increased with the reason for celebration not known. I endured a state of bewilderment yet enjoyed to the core being the center of attraction for such a massive merrymaking.

Then I observed a strange recurring thing. In all the directions my eyes gazed, there were shining flickering hoardings bearing felicitation for the achievement I have done. This also made me exhilarated as it seemed to be visible only for me since none other took notice of it, adding to the obscure situation prevailing.

Bypassing the throng am set anew to undergo next odd state. Here I saw enormously large buildings that constituted a city like impression. The facade of all edifice are more or less similar with infinite storied structure making impossible to know about the exact number of floors. My marching continued till am awestruck with the exquisiteness of one particular apartment which also attracted me with a profound familiarity.

Automatically I tend to explore that apartment which had splendid interiors rather than its exterior work. Each and every room bore the resemblance of research related place and has got one lengthy peculiar name inscribed on a hanging nameplate put in front of it, marking an identity. One such name caused me to come to a stand still and it was none other than my own name.

The unraveling mystery continued. “What is my part in such a vague spot?”, question stimulated my sleeping mind to carve an answer for all the haphazard events occurring yet it rested again in vain since a conclusion could not be obtained.

Unable to resist this any further, entered and made a clear study of that room and also saw a random blurred visual in an enlarged screen in which I was seen working with a group of scientists showing series of images of Planets in varied angles, Satellites and telescopes of variety of shapes and structures and lot more theories and photos that remained connected to Solar system, Star system, Cosmos or Galaxy but didn’t get a clear concept. Shock waves ran down through my spinal since the visual was played in a reverse order from the end to the beginning.

Exhausted of the same intolerable events I forced myself to move out of the place immediately in order to have a breath of fresh air. Next step waited ahead right in front of me making me to realize the fact that am not entirely out of the prevailing disorientation.

The shimmering miraculous daze made me to ramble and came to a halt by falling to the ground. Strained myself to return back to normal, wherein the existing dim light faded away little by little and vanished once for all leaving behind me in loneliness again.

—

Once when regained consciousness I found myself sitting in a dark room. After tedious attempt finally am able to pinpoint the issue behind the incoherent happening. But the task said to be accomplished is not in any way a cakewalk.

Being a scientist it had been my sought after wish to bring about a change in the normal working principle of living. For this purpose tried a concept only after retrieving myself out of my memory and experimenting with a most often demanded concept by people. They wish, Life would have been best if it provides us with a rewind or fast forward option, unknowing of the deadly consequences its hiding within it.

Trapped by the same plot I tried for the same and now have landed in a turmoil. I have been undertaking a research to reinvent the universal rules to attain a complete solution for compensating the left of 3 days in February, 29 days occurring every 4 years else ending up with 28 days as the least.

The point to be noted is following the experimenting phase am now in a crucial situation to obtain a solution compulsorily which is damn sure to happen in future at any cost, as I have seen the after effects of it. The effects am yet to endure to bring it into real world concept will be horrible, dreadful, terrible or whatever worst it will be.

Be it a heaven or hell, I don’t care for it in a range of bit or byte and now I swear to pack up my research forever and move for dinner now!

!!!—!!!

Click ‘Like’ if you like this Post..

 

Sujatha – An Unsung Hero

IN MEMORY OF SUJATHA

Click ‘Like’ if you like this Post..

 

270

270 

பூங்கா முழுவதும் சேரும் சகதியுமாக இருந்தது.

“என் அறுபது வருசத்துல நேத்து நைட் கொட்டின மழைமாதிரி பார்த்ததே இல்லை. அப்பப்பா! எப்படி ஒரு மின்னல்! எத்தனை பெரிய இடி!”

“ஆனால் உலகமே அழிந்தாழும், எனக்கு காலையில 5 மணிக்கெல்லாம் இங்க வாக்கிங் வரலைனா எனக்கு பொழுது விடியாது. யாருமே இல்லாத வேளையில், இந்த பூங்காவே எனக்கு சொந்தம் போல இருக்கும்.”

அந்த பூங்காவின் மத்தியில் புதிதாக பெரிய குழி ஒன்று புகை மூட்டமாக இருந்தது.

“நேத்து நைட்டே நினைத்தேன். அத்தனை பெரிய இடி சத்தம்! அருகில் எங்கோ தான் இடி விழுந்திருக்க வேண்டும் என்று.”

குழி அருகில் பல செடிகள் கருகிக்கிடந்தது. அதனருகே முதியவர் ஒருவர் அமர்ந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.

அவர் பின்னால் சென்று, “இங்க இடி விழுந்ததை பாத்தீங்களா ஐயா?” என்று வினவினேன்.

அவர் தன்  தலையை மட்டும், சரியாக 270 டிகிரி திருப்பி, “ஆம்!” என்றார் என்றது.

—-x—-

Click ‘Like’ if you like this Post..

 

பயணம்

பயணம்

‘உலகின் நிம்மதியான மனிதன் எங்கே?’

பிறப்பிலேயே கோடீஸ்வரனான நான், இந்த உலகின் நிம்மதியான மனிதனைத் கண்டுபிடுக்க ஏறத்தால என் பாதி சொத்தை ஆரூடம், டெல்ஃபை போன்ற பல சமாச்சாரங்களில் இழந்துவிட்டேன்.

வறுத்தமில்லை!

அந்த மனிதன் இருக்கும் இடத்தை கண்டுபிடித்ததே மகிழ்ச்சி! அவரைக் கண்டு, அவர் நிம்மதியின் இரகசியத்தை தெரிந்துகொண்டால் போதும்.

அவர் பெயர் நிவேரோ மிகோசி.

பல தேசங்கள் தாண்டி, பல கண்டங்கள் தாண்டி, இந்த உலகின் மறுமூலையிலுள்ள அவர் ஊரையும் நெருங்கிவிட்டேன்.

எத்தனை அழகான தீவு. மனிதனின் இயந்திர மூளை தீண்டாத பூமியின் ஒரே பாகம் இதுதானோ!

அந்த ஊர்வாசிகளிடம் நிவேரோவின் இருப்பிடம் பற்றி விசாரித்தேன். அந்த மக்களுக்கு அவர் இரகசியம் தெரிந்ததாக தெரியவில்லை. எனக்கு வழி மட்டும் சொன்னார்கள்.

அந்த இடம் மேலும் அழகாக இருந்தது. இரண்டு மலைகளுக்கு நடுவில் ஒரு பெரிய ஏரி. எங்கு பார்த்தாலும் பச்சை. நிம்மதியான மனிதன் மட்டும் அல்ல, கடவுளே இங்கு வாழலாம். அத்தனை அமைதி. அழகான அமைதி. 

அந்த ஏரியின் மத்தியில் ஒரு வயதான மனிதர், தனியாக ஒரு சிறு படகிலிருந்து மீன்பிடித்துக்கொண்டிருந்தார். அந்த ரம்மியமான காட்சியில் மூழ்கிய வேளையில் அவர் என்னை நெருங்கிவருவதை மறந்துவிட்டேன்.

அவர் அருகில் வந்ததும், அவர் நறுமணம் என்னை நினைவுக்கு இழுத்தது.

அவரிடம், “”நீங்கள் தான் நிவேரோ மிகோசியா?””

கையில் சில மீன் வைத்து இருந்தவர், புன்னகையை மட்டும் பதிலாக தந்தார்.

அவர் முகத்தில் அத்தனை அமைதி! ‘அந்த புன்னகைக்கு எத்தனை வயது’ என்று சரியாக கூறமுடியவில்லை. “

“ஐயா, நான் உங்களைப் பார்க்க வெகுதொலைவிலிருந்து வருகிறேன். நீங்கள் தான் இந்த உலகின் நிம்மதியான மனிதர் என்பதை நான் அறிவேன். அதன் இரகசியத்தை தயவுசெய்து எனக்கு கூறுமாறு வேண்டிக்கொள்கிறேன்”.”

நிவேரோ, “”மன்னிக்கவும்! இன்னும் ஐந்து நிமிடத்திற்குள் இந்த மீன்களை வீட்டுக்கு எடுத்துச் செல்லவில்லையென்றால் என் மனைவி திட்டுவாள். நான் வருகிறேன்””

—-x—-

Click ‘Like’ if you like this Post..

 

009. Are you still carrying her?

Are you still carrying her?

Tanzan and Ekido were once travelling together down a muddy road. A heavy rain was still falling. 


Coming around a bend, they met a lovely girl in a silk kimono and sash, unable to cross the intersection. 


“Come on, girl,” said Tanzan at once. Lifting her in his arms, he carried her over the mud. 


Ekido did not speak again until that night when they reached a lodging temple.  


Then he no longer could restrain himself. “We monks don’t do near females,” he told Tanzan, “especially not young and lovely ones. It is dangerous. Why did you do that?” 


“I left the girl there,” said Tanzan. “Are you still carrying her?“

Tanzan & Ekido

Click ‘Like’ if you like this Post..

 

Coffee -Second Cup

DANCING GOATS:

The earliest credible evidence of either coffee drinking or knowledge of the coffee tree appears in the middle of the fifteenth century at Ethiopia. But the time line indicates that origin of coffee dates back to 1000BC when its existence came to be known and coffee was discovered at around 5AD. Ethiopian shepherds were the first to notice the effects of caffeine when they saw their goats become frisky and dance after eating the coffee berries. So the dancing goats were believed to be the reason behind the discovery of coffee.

NAMEOLOGY – ‘CHAUBE TO COFFEE’:

The first ever name given to coffee was CHAUBE in 1573. The word coffee in English is derived from the Dutch word koffie, one possible origin is from the kingdom of kaffa, where the coffee plant actually originated. Our tempting topic has got other fascinating names to its credit including ‘cup of joe’, ‘jave’, ‘kona’, ‘dessert’, ‘columbia’, ‘java’, etc some of which are indigenous. This black drink replaced wine in many religious ceremonies because it kept the mohammedans awake and alert during their nightly prayers, so they had honored it with the name coffee, they had originally given for wine.

BOTANICAL SPECIES:

The two main species of coffee beans are 1.Arabica and 2.Robusta. 70% of the world consumes Arabica coffee which is mild and aromatic, the remaining 30% drinks Robusta which is more bitter tasting but has 50% more caffeine than Arabica.

ALPHABETICAL ALLURING:

Besides, there are infinite varieties of coffee, starting with almost all alphabet found decorating the menu cards at cafes. Let us have a look at those tongue catchers names in order Affogato, Americano, Black coffee, Caffee Americano, Cafe aun lait, Cafe breva, Caffe latte, Caffe macchiato, Cafe mocha, Cappucino, Double shot, Dry cappuccino, Espresso, Flovored coffee, Frappee, Flat white, Frappuccino, Greek coffee, Hammerhead, Iced coffee, Indian (Madras) filter coffee, Instant coffee, Irish coffee, Kopi tubruk, Lungo, Liqueur coffee, Macchiato, Melya, Mocha, Naked coffee, Oliang/oleng, Ristretto, Turkish coffee, Vietnamese style coffee, White coffee and the list extends.

BEWARE OF THIS:

Among all these the notable variety is the LIQUEUR COFFEE hiding shots of various forms of liquor within it which has its own including Australian coffee, Brandy coffee(Brandy), Bailey Irish coffee,Calypso coffee(Rum), Caffe correto, Corfu coffee, English coffee(Gin), Jamaican coffee(Rum), Kaffee fertig, Monk’s coffee, Russian coffee(Vodka), Seville coffee(Cointreau), Witch’s coffee(Strega),etc. So never be carried away by the fashionable names, but be aware before placing your order.

OUTCOME AND INTAKE:

Worlds largest coffee producing country is

1.Brazil (28% of total annual international yield) 2. Colombia (16%) 3. Indonesia (7%)

The country which tops in coffee consumption is Finland (12 kg of per capita consumption).USA occupies 27th position with 4.2 kg [A simple comparison because we will be satisfied only after knowing USA’s position in everything]. Our Motherland India is the least coffee consuming country(0.1 kg) sharing the position with 15 other countries.

Being the leading producer of coffee – Brazil occupies 17th position and the land of origin of coffee – Ethiopia occupies only 69th position in coffee intake.

BEAN BELT:

All coffee in the world grows in the BEAN BELT, the area between Tropic of Cancer and Tropic of Capricorn extending about 1000 miles. Coffee grows in trees! Yes, they can be grown up to 30 feet tall but are cultivated to be around 10 feet tall (3 meters) for easy picking.

COFFEE SHOTS:

Coffee berries with fat formed edible energy balls and it was originally eaten by African tribes. The light roasted coffee bean has rich caffeine content than the dark roasted bean, because more the bean are roasted more caffeine is cooked out of it.

Light and dark roasted beans

BRAIN WAR:

In our brain there is something called adenosine and it only wants to hang out with certain receptors. When these two get together people get drowsy. When caffeine shoes up it attaches to the receptors so that adenosine cannot. Pituitary gland on seeing this thinks there is an emergency, so it tells the adrenal gland to produce adrenaline the result of which we are deprived of our drowsiness and feel like being energetic.

ARTISTIC EXCELLENCE:

After the preparation of hot cuppa, now it is time to serve the delicious, pertaining as a feast not only to tongue but for the eyes too.

“As with art ’tis prepared, so better to taste with art”

After getting on with the art and taste one could not lock lips from extending from left to right like this.

What we have seen is art with a cup. How about having a look at a fantastic masterpiece of art where 3604 cups of coffee is made into a giant Mona Lisa at Sydney, Australia. Those 3604 cups were each filled with different amount of milk to create different shades.

FINAL TOUCH:

The making of coffee has come a long way from origin to art, now it is time for sharing. Hope you would enjoy every sip of it.

“A cup of coffee shared with a friend is happiness tasted and time well spent”.

After knowing the whereabouts of coffee, love towards coffee increases, such that could not stop enjoying even the last drop. Though the consequences of having it all alone remains shilly-shally, sure you won’t mind it.

:)How abt the taste of my coffee:)

Click ‘Like’ if you like this Post..

 

மதிப்பு

மதிப்பு

“திரு. மாதவன் ராவ், இரண்டு கோடியே நாற்பது லட்சம். மேலும் ஏலம் கேட்பவர்கள் கேட்கலாம்!””

மூன்று முறை மணி ஒலிப்பியபின் அந்த ஓவியத்தின் ஏலம் முடிவுக்கு வந்தது.மாதவன் ராவின் செக்ரட்டரி நிருபமா, தன் பையில் இருந்த காசோலையை பூர்த்தி செய்யத்தொடங்கினாள்.

“உங்க பாஸ் ரொம்ப லக்கி மேடம். ஓவியர் செழியனோட பெயிண்டிங் கிடைக்க ரொம்ப கொடுத்து வச்சிருக்கனும்.””

“உண்மையாகத்தான். இந்த பெயிண்ட்டிங், எங்க பாஸ் பல நாள் ஆசைபட்ட ஒன்னு. அதனால் தான் அவர் தினமும் இங்கு வந்து அந்த பெயிண்டிங்கை பல மணிநேரம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். உலகில் இருக்கும் அத்தனை இம்ப்ரெஸனிஸ்டோட பெயிண்டிங்கையும் சேகரிக்கறதுதான் எங்க பாஸோட மிகப் பெரிய லட்சியம். அதுக்கு அவர் எத்தனை கோடியையும் செலவு செய்வார்.”

“மேடம். ஒரு சின்ன வேண்டுகோள்.””

“சொல்லுங்க”

“ஓவியர் செழியனுக்கு எங்க சபா சார்பில் ஒரு விழா எடுக்கிறதா முடிவு செய்திருக்கோம். அது வைரக்கும்  இந்த பெயிண்டிங்  இங்கு  இருந்தால் நல்லா  இருக்கும். கொஞ்சம் தயவு பண்ணி….”

“என்னால எதுவும் இப்போ சொல்ல முடியாது சார். இதில் எங்க பாஸ்தான் முடிவு சொல்லனும். நான் எதற்கும் உங்களுக்காக பேசி பார்கிறேன்.””

“நல்லது மேடம்.”

காசோலையை சபா செக்ரட்டரியிடம் கொடுத்துவிட்டு, பெயிண்டிங்கிற்கான உரிம்மப்பத்திரங்களை பெற்றுக்கொண்டு  விடைபெற்றாள் நிருபமா.

மறுநாள்.

“ஹலோ! எம்.எஃப்.எஸ் சபா?”

“ஆமாம். நீங்க?”

மறுமுனையில் தொடர்ந்தாள் நிருபமா. “நான் மிஸ்டர்.மாதவன் ராவோட செக்ரெட்டரி பேசறேன்.””

“சொல்லுங்க மேடம். உங்க போன் காலைத்தான் எதிர்பார்த்து இருந்தோம். சார் என்ன சொன்னாருங்க?”

“சார் சம்மதிச்சுட்டார். ஆனால், எந்த டேட் வரை பெயிண்டிங் உங்களுக்குத்  தேவைபடும்னு தெரியனும்!”

“வருகிற 27ஆம் தேதி மாலை விழா வச்சிருக்கோம். மறுநாள் காலையே நீங்க எடுத்துகலாம்.””

“சரி. ஆனால் பெயிண்டிங்க்கு எந்த பாதிப்பும் வராமல் இருக்கனும். எங்க பாஸ் அந்த பெயிண்டிங்கை அவர் உயிரைவிட மேலாக பார்கிறார். அதனால், பெயிண்டிங்க்கு ஒரு சிறு பாதிப்பு வந்தால் கூட, உங்க சபா பெரிய விலைவுகளை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும்””

“பெயிண்டிங் எங்கள் பொறுப்பு மேடம்.   ஓவியத்தோட மதிப்பு தெரிஞ்சவங்க நாங்க. அதனால் முழு பாதுகாப்போட இருக்கும்.””

“நல்லது.””

“மேலும் ஒரு சின்ன  வேண்டுகோள் மேடம். விழாவிற்கு மாதவன் சாரும் வந்தா நல்லா இருக்கும்.  ஓவியத்தோட உரிமையாளர் என்பதைத் தாண்டி, இம்ப்ரெஸனிசத்தை உண்மையா ரசிக்கிற  ரசிகர். அதனால் அவர் வந்தால், இந்த விழா இன்னும் சிறப்பா இருக்கும்னு சபா சார்பா கேட்டுகறோம்.””

“”ஒரு நிமிடம். நான் பாஸிடம் கேட்டுட்டு சொல்றேன்””

சிறிது நேரம் கழித்து..” “மன்னிக்கவும், பாஸ்   27ஆம் தேதி ஒரு முக்கியமானதொழில்சங்க சந்திப்பில் கலந்துகொள்ளவேண்டி உள்ளது.  அதனால் அவர் வரமுடியாது. இருந்தாலும், பாஸ் சார்பில், ஒரு பாராட்டு கடிதம் உங்களை வந்து சேரும் என தெரிவிக்கச்சென்னார்.””

27ஆம் தேதி மாலை விழா நிறைவு கட்டத்தை எட்டியிருந்தது.

ஓவியத்தின் முன் சிறிய மேடை அமைத்து, கலைத்துறை அமைச்சர், சபா   நிர்வாகிகள் மத்தியில் செழியன் அமர்ந்திருந்தார். செழியனின்  கனிவான முகத்தில், மெளிதாக கோபம் தலைகாட்டியிருந்ததை யாரும் கவனிக்க தவறவில்லை.

“உலகில் பிசாரோ போல், மோனே போல், சிஸ்லி போல் இம்ப்ரெஸனிசத்தில் நம் நாட்டிலும் ஒரு உலகத்தர கலைஞன் இருப்பது நம் எல்லோருக்கும் பெருமை.. நன்றி  திரு.செழியன் அவர்களே. கடந்த ஐம்பது நாட்கள் தங்களது ஓவியத்தை எங்கள் சபாவில் கொண்டதற்காகவும், தங்களது   வருகையினாலும்  நாங்கள்  மிகவும் பெருமை அடைகிறோம். மீண்டும் உங்களுக்கு….””

முடிவுரையை முழுவதும் கேட்காமலும் கூட செழியன் மேடையைவிட்டு வெளியேறினார். அவர் முகத்தில் இருந்த கோபம் விஸ்வரூபம் எடுத்திருந்தது. ஆனால் காரணம் தான் ஒருவருக்கும் புரியவில்லை.

விரைவாக அவரை பின் தொடர்ந்து அவர் காரினுள் ஏறும் போது காரணத்தை பணிவுடன் வினவினார் சபா செக்ரெட்டரி.

செழியன் இறுதியாக வாய்திறந்து, “யோவ். ஐம்பது நாளா என்னத்தையா கிழிச்சீங்க? ஒருத்தனுக்கு கூடவா என் பெயிண்டிங் தலைகீழா மாட்டியிருந்தது தெரியலை?”.”

செக்ரெட்டரியின் மன்னிப்பிற்கு காத்திராமல் செழியனின் கார், தெரு எல்லையை சென்று மறைந்தது.

—முற்றும்—

Click ‘Like’ if you like this Post..

 

Sorry?!?

ஸாரி?!?

வாரத்தின் இறுதி நாள். மிஸ்டர் மேத்தா அன்றும், ஃபோனும் கையுமாக பிசியாக இருந்தாலும் உள்ளத்தின் பூரிப்பு முகமெங்கும் சிரிப்பாக வெளிப்பட்டது. “கண்டிப்பாக வந்துடனும். யெஸ், யெஸ். நாளைக்கு ஈவினிங்க் தான்” தன் நட்பு வட்டாரங்களுக்கும், தொழில் ரீதியான முகவர்களுக்கும், தொழிலாளர்களுக்கும் பர்சனலாக அழைப்பு விடுத்தார்.

சனிக்கிழமை மாலை 6 மணி – ஹோட்டல் ‘ஸ்பெண்ட் பார்சியூன்.’

அனைவரையும் முன்னின்று இன்முகத்துடன் வரவேற்று உபசரித்தார். இதனைப்போல பார்ட்டிகளெல்லாம் புதிதல்ல என்றாலும், என்றுமில்லாத மிதமிஞ்சிய மகிழ்சியுடன் மேத்தா காணப்பட்டதற்கு காரணம் தன் குடும்பத்துடன் நெடு நாட்களுக்குப்பிறகு நேரம் செலவிடமுடிந்ததும், அதற்கு வழிவகுத்த லாபகரமான தொழில்யுக்தியும் (‘ மேக்ஸிமம் பிராபிட் ஆப் தி குவார்டர்’ ).

அனைவரின் பாராட்டுகளும், வாழ்த்துகளும் நிறைவை தந்த பொழுதும் கையில் வைத்திருந்த குவலையிலிருந்த அருமருந்தே மேலும் மனநிறைவை தருவதைப்போல் உணர்ந்தவர் விடாது தொடர்ந்தார் இரவு வரை.

மறுநாள். முன்தினம் வந்திருந்த அனைவரும், அதில் விட்டுப்போனவர்களும் கூட வந்திருந்தனர். சற்று மாறி இருந்தது இடமும் அவர்களின் உணர்ச்சியும் மட்டுமே.

ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை 6 மணி – ஹாஸ்பிட்டல் ‘ரீகெயின் ஹெல்த்’.

ஒருவரது வரவுக்காக காத்திருந்த அனைவரும் தொலைவில் மற்றொருவரது முகம் பார்த்ததும் நிம்மதிப்பெருமூச்சு விட்டனர். ஆனால் முகம் வாடிய நிலையில் வெள்ளை ஆடை அணிந்திருந்த அவர் சொன்னார் “லிவர் பெயிலியர். ஸாரி!”

யார் செய்ததற்கு யார் சொல்வது – “ஸாரி?!?”

!!!—!!!

Click ‘Like’ if you like this Post..